ДЕФИНИЦИЈА сервисирања вишка хипотеке
Сервисирање вишка хипотеке је проценат месечног новчаног тока који остаје након поделе новчаног тока на купон и главницу плаћања власника хипотекарних хартија од вредности (МБС). Та накнада за сервисирање обично иде сервисеру кредита и вероватно је гарантна накнада за осигураватеља МБС.
РАСПОЛОЖЕЊЕ сервисирања вишка хипотеке
На пример, у типичном МБС уговору, ако је каматна стопа на хипотеку 8%, ималац МБС могао би примити 7, 5%, сервисер хипотеке добије 0, 25%, а МБС осигураник 0, 15%, а преосталих 0, 10% (8% - 7, 5% - 0, 25% - 0, 15% = 0, 10%) као вишак сервиса.
Попут МБС-а, вишак сервисирања је подложан плаћању унапријед и продужењу. Када се прекомерно сервисира цена, она се вреднује на основу процене колико ће трајати ануитет. То се мора процијенити јер се не може са сигурношћу знати када хипотекарни дужник може рефинансирати или на други начин отплатити своју хипотеку. Вредност вишка сервисирања може се драстично променити када се промене каматне стопе, јер промене тренутних каматних стопа у односу на каматну стопу на хипотеци одређују колико дуго може трајати ануитет вишка сервисирања повезан са том хипотеком.
Одакле долази прекомерно сервисирање хипотеке
Прекомерно сервисирање хипотеке може бити резултат руковања хипотекама које је налогодавац окупио, а затим продао. Ако купац не сервисира кредит сам, може склопити уговор о сервисирању евентуално са налогодавцем или трећом страном. Према таквом аранжману, сервисер ће обично задржати право да прими део исплате камате које су извршили зајмопримци, у односу на укупан скуп хипотека који се сервисира.
Спреда за сервисирање хипотеке је износ камате који је задржао сервисер, а сервисер га делимично сматра обликом разумне надокнаде за извршене услуге. Ако постоји део размака сервисирања хипотеке који прелази оно што би се могло сматрати разумном накнадом за обављене услуге, то се назива прекомерни сервисни размак и представљало би непрекидно улагање у део камате основног хипотекарног фонда.
Служба за интерни приход (ИРС) је раније пресудила да ће власништво над одређеним вишковима сервисирања хипотеке представљати имовину имовине, па ће се тако приход од вишка сервисних справа третирати као камата на обавезе осигуране хипотеком на некретнинама. Ова одлука сматра се применљивом за фондове улагања у некретнине у пореске сврхе.
